Categorie archief: 14e arrondissement

Begin 20ste eeuwse architectuur in het 14e arrondissement

Lemordant studio

In het verlengde van de Avenue Nansouty ligt de Avenue Rene Coty met hoge muren en appartementen gebouwen. Daarachter ligt het enorme water reservoir Montsouris .

Parijs , Montsouris. Lemordant studio Avenue René Coty 52

Op de avenue René Coty (nr 50) vinden we een wit gepleisterd huis met hoge muren. Het is de Lemordant studio gebouwd in 1929. Hotel Lemordant wordt het ook wel genoemd door zijn afmetingen. Het is studio en woonhuis gebouwd voor de schilder /architect Julien Lemordant zelf in samenwerking met decorateur Jean Launay. Lemordant had grote faam als schilder in die tijd en was WO I oorlogsheld.

Als je er vlak langs loopt vanaf de Avenue René Coty valt het huis niet direct op vanwege de hoge blinde muur. Als je wat meer afstand neemt krijg je een betere indruk. Nog beter zicht krijg je door 100 m voor het huis vanaf de Avenue Coty de Rue des Artistes in te slaan. Als de trappen naar Rue l’Aude open zijn kan dat ook.

Het is door de hoogte en de muren een enorm huis met op de bovenverdieping een atelier met glazen dak .

Waarom is het zo’n enorm huis?  Tot aan de 20ste eeuw was dit een stukje van de stad waar veel kalksteen werd afgegraven. Ondergronds en bovengronds. Wat overbleef was een [soms] wat rommelig landschap. Het enorme Montsouris reservoir werd aangelegd ivm de watervoorziening voor dit deel van de stad en overgebleven stukjes grond rondom het reservoir en tussen de alreeds aangelegde Boulevards  werden goedkoop verkocht. Zodoende ging Lemordant aan de slag aan de Avenue Rene Coty en bouwde tegen een wat hoger gelegen buurtje er direct achter.

Parijs, Montsouris water reservoir . vanaf de Avenue Reille

Lemordant 
Adres  52 Avenue René Cory
Gebouwd 1929
Metro : Denfert Rocherau of Alesia
Architect Lemordant

Rue Georges Braque

De Rue Georges Braque is een doodlopend straatje aan de Rue du Nansouty in het 14e arrondissement van Parijs. Net als Villa Seurat, Rue Gauget en Square de Montsouris was dit een een stuk grond dat is aangekocht (begin twintiger jaren) met als doel er woonateliers te bouwen voor beeldend kunstenaars die toen faam en welvaart kenden De architect Marcel Zielinsky speelde een centrale rol bij de planning en inrichting van dit straatje

De ingang van Rue Georges Braque met direct op rechts maison Guggenbuhl van Andre Lurcat. verderop de villa’s van Zielinksy en Fischer . Bron Wikipedia >>>

Hoewel Marcel Zielinski, architect in Parijs van Poolse afkomst, vooral bekend is van de door hem ontworpen ateliers in de rue Gauguet, heeft hij nog veel meer woonateliers ontworpen, voornamelijk in het 14e en 15e arrondissement. Dat hij een volgeling was van Le Corbusier is ook bij die andere ateliers goed te zien. In de rue Georges Braque die in 1927 werd aangelegd als rue du Douanier en pas in 1976 hernoemd werd naar de beroemde schilder Braque die er op nr 6 zijn atelier had, gebouwd door de Gebr. Perret.

Zielinski was bij de verkaveling van de straat betrokken als vertegenwoordiger van de eigenaar van de grond, een zekere monsieur Haas.

Hij heeft in de straat dan ook woonateliers ontworpen voor diverse kunstenaars maar ook nog een plekje voor zichzelf (ik weet niet of hij er zelf woonde of het huis verhuurde want hij had een huis annex architectenbureau op 17, square de Montsouris

 

 

In de rue Georges Braque zijn de volgende ateliers van zijn hand:

op nr. 1 bis voor Mme Magnard (1928)

 

 

 

 

 

 

 

 

op nr 5 voor de schilder André Dérain, hoewel volgens vele publicaties er tegenwoordig (2020)  van uitgegaan wordt dat dit pand  aan Raymond Fischer is toe te schrijven

 

 

 

 

 

 

 

 

 

op nr. 8 het bakstenen huis voor hemzelf (1932)

 

 

 

 

 

 

 

 

en op nr. 14 voor de heer Jallot (1929)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

op nr. 9 een pand van Raymond Fischer voor famille Kroyer-Kielberg “hôtel Kielberg”waar de Chinese schilder Oui zijn woonatelier had

Dit artikel uit 2013l moest een beetje aangepast worden omdat bij verdere research blijkt dat er in deze straat ook nog twee huizen van (Paul) Raymond Fischer staan en wel op nr. 5 en nr. 9. De foto’s waren al gemaakt maar hadden nog geen tekst.

Atelier Georges Braque

In het 14e arrondissement is een straatje genoemd naar de schilder en tevens plek waar de schilder zijn woonhuis en atelier had; Rue Georges Braque.

In het 14e arrondissement vinden we een straatje waar nogal wat beroemdheden hebben gewoond. Het is de Rue Georges Braque. Het straatje werd in 1927 aangelegd als de rue du Douanier en in 1976 hernoemd naar de beroemde schilder Braque die er op nr 6 zijn atelier had. Het atelier van George Braque werd ontworpen door de Franse architect Auguste Perret.

Oorspronkelijk zou Braque komen te wonen aan de Avenue Reille , op een stukje grond dat samen met Amédée Ozenfant, Roger Bissière en Louis Latapie was aangekocht.( Les Castors de Montsouris >>>>>  ) Voor het woonhuis/atelier aan de Avenue Reille had Brague de architect Dechelette aangetrokken die het huis in dezelfde modernistische stijl had ontworpen zoals Le Corbusier dat had gedaan voor Ozenfant . Waarom George Braque uiteindelijk afhaakte in het Castors project is (mij) niet geheel duidelijk. De woning aan de Rue du Douanier ontworpen door Perret is veel klassieker en minder modernistisch dan de huizen die werden neergezet aan de Avenue Reille. Als je nu door het straatje loopt is het huis nogal achter het groen verborgen en oogt het niet enorm.

Maar dat is misschien de buitenkant van het huis die de uistraling bepaald . Want Perret maakte ondertussen bij dit huis wel gebuik van nieuwe technieken zoals het gewapend beton.

Op de oude foto hier rechts zie je ook  dat het een behoorlijk groot huis was met behoorlijk wat ruimte en bovendien op de bovenverdieping een enorm atelier.  En wellicht kunnen we deze overstap naar dit nieuwe huis wel eenvoudig verklaren omdat Braque bekender/beroemder was geworden en eenvoudigweg een groter huis + atelier nodig had

Elders op Parijs1900 worden ook de andere interessante huizen besproken in de Rue George Braque >>>

Waar          6 Rue George Braque (14e arrondissement)
Wanneer    1927
Architect     Auguste Perret

Appartement Lempicka

In 1929 ontwierp Mallet Stevens voor aan de Rue Mechain in Parijs een appartementengebouw met twee bijzondere Duplex Ateliers.

Het appartementen gebouw aan de Rue Mechain , in het 14e arrondissement van Parijs ontworpen door Robert Mallet-Stevens (1886-1945) bevat 12 appartementen en twee ateliers gebouwd in Duplex stijl.

Eén van die twee bijzondere ateliers was lang de woning/atelier van de Poolse schilderes Tamara Lempicka.  Het appartement is niet alleen een bijzonder onderdeel van het appartementen complex maar ook door de inrichting. Want die is van de hand van Mallet Stevens. De inrichting was minimalistisch zoals ook Le Corbusier en Rietveld graag werkten. En dus zeer modern in die tijd. Het is een prachtige duplex met veel licht, doorlopende ruimtes en glas in lood ramen van Barillet. Dat is de glasbewerker met wie Mallet Stevens wel vaker heeft gewerkt.

Het appartementencomplex is op afspraak te bezoeken, maar het appartement helaas niet. Het is privé bezit . De foto’s zijn uit 2017. Toen stond het te koop voor 2,5 miljoen. De verkoop “folder” >>

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Appartement Lempicka
adres 7, Rue Méchain, Paris 14ème
Architect Robert Mallet Stevens
gebouwd :1930

Extra bronnen op het web:
Op Parijs1900 over het hele appartementencomplex >>
The Good hub over dit gebouw van Mallet Stevens >>

Immeuble rue Campagne Première

Architect André (Louis) Arfvidson (1870-1935) ontwierp in 1911 op het adres 31-31bis rue Campagne Première (14e arr.) een groot gebouw met 20 duplex atelierwoningen.

De woningen lopen door naar 25  Passage d’Enfer. De gevels zijn gedecoreerd met keramieke tegels en gevlamde zandsteen, toegeschreven aan de keramist Alexandre Bigot. Het gebouw wordt algemeen beschouwd als art nouveau met een duidelijke verwijzing naar art déco en zelfs modern internationalisme. Het atelier/woningen complex werd destijds gebouwd met luxe voorzieningen zoals een lift en telefoons voor de appartementen. Onder andere Man Ray verbleef hier.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
Architect André (Louis) Arfvidson
Gebouwd 1911
Adres 31-31bis rue Campagne Première (14e arr.)
Métro M 4 of 6, station Raspail

7 rue Méchain, 75014

Op 7 rue Méchain, een straatje in het 14e arr. staat achterin de tuin een bijzonder gebouw naar ontwerp van Robert Mallet-Stevens (1886-1945) in opdracht van Jean Deschamps, de eigenaar van het perceel. Het huis aan de straat was een bestaande woning. Mallet-Stevens heeft als een soort “voorafje” de gevel voorzien van 2 patrijspoorten met glas ontworpen door de meester-glazenier Louis Barillet, een art-deco deur van Jean Prouvé en een vernieuwd trappenhuis met ramen van Barillet tot aan de eerste etage.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We gaan de tuin in waar het nieuwe gebouw staat. Na een eerste bouwaanvraag op 14 januari 1928, die werd afgewezen omdat er een aantal dingen ontbraken in de constructie, werd de tweede wel gehonoreerd en werd in 1929 aan de bouw begonnen. Het gebouw is opgetrokken in gewapend beton en baksteen en bestaat uit 12 appartementen en 2 duplex ateliers bedoeld voor de verhuur. Het is in een L vorm gebouwd; de twee delen zijn ongelijk in hoogte en breedte, links 6 verdiepingen en rechts 9. De spil van het gebouw bevat de entree en het trappenhuis met verticale glas-in-loodramen van alweer Louis Barillet, een glaskunstenaar met wie Mallet-Stevens vaak samenwerkte. De afwerking van het geheel is zeer luxueus: mahoniehouten deuren, tapijten in art deco, geglazuurd tegelwerk, liften waaronder 1 dienstlift.

tuinkant van het gebouw aan de straat

 

 

 

 

 

 

 

 

 

links het atelier van Tamara de Lempicka, Poolse art deco kunstschilderes: selfportrait-in-the-green-bugatti 1925

 

 

 

 

 

 

rechterdeel van de L met atelier (niet bekend van wie)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

entree

 

 

 

 

 

 

verwarmingselement

 

 

 

 

 

 

 

 

wenteltrap

 

Om dit gebouw te verlaten moet je weer door de tuin naar het huis aan de straat of door de kelder waar een onderdoorgang is gebouwd. Toen het gebouw in gebruik werd genomen was er ook personeel van de verschillende huurders, die moesten in ieder geval door de kelder!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verder is het gebouw te zien vanaf de boulevard Arago.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Métrostation Denfert-Rochereau: lijn 4, 6, RER B

Métrostation St Jacques: lijn 6

Ik kon het gebouw bezoeken in het kader van de Journées du Patrimoine. Je moest inschrijven per mail, opgeven welk uur op zondag 16 september en dan maar afwachten dus ik had geluk: kreeg bericht 2 dagen voor vertrek naar Parijs. Groepje van 20 ongeveer, visite commentée + mooi foldertje, alleen de collectieve onderdelen (jammer, geen appartement).

 

Les castors de Montsouris

Waarom deze titel “de bevers van Montsouris”? Rondom de bouw van het atelierhuis van Amédée Ozenfant aan 53 avenue Reille/square de Montsouris gaat dit verhaal: de naam is gegeven aan een groepje van 4 kunstschilders: Amédée Ozenfant, Georges Braque, Roger Bissière en Louis Latapie. Zij hadden aan de avenue Reille (14e arr.) een driehoekig stuk grond gekocht met als doel het bouwen van een aantal woonateliers, geïnspireerd door het kubisme. Aan het begin van de 20ste eeuw werd er rond het Parc Montsouris nogal wat gepland. De Cité Universitaire en de water reservoirs Montsouris bepaalden het plan.  Maar er waren ook overblijfselen van afgravingen. Waardoor het landschap wat rommelig was.  Op verschillende plekken ontstonden gaten zonder bestemming in het groeiende landschap. Ondernemers, Architecten etc sprongen hier op in en kochten voor een lage grondprijs stukjes land om te bouwen. Zo heeft bijvoorbeeld Zielinsky een duidelijke rol gespeeld bij de aankoop van het stuk grond dat nu Rue Georges Braque heet en zo was er een groepje kunstenaars die onder de naam Castors de Montsouris een driehoek grond aankochten ingeklemd tussen de Boulevard Nansouty en Avenue Reille  om daar woonhuizen / ateliers te laten bouwen in modernistische stijl. Dus gebouwd met moderne materialen en strak van stijl. Hieronder de 4 castors en hun huizen aan de rand van Parc Montsouris

Ozenfant
De bedoeling was de gebroeders Perret te vragen voor de uitvoering ervan. Dit is iets anders gelopen. Ozenfant vroeg in 1922 zijn vriend Charles-Edouard Jeanneret, beter bekend als Le Corbusier, kunstschilder en architect, zijn woonatelier te ontwerpen; en zo gezegd zo gedaan: op 53 avenue Reille werd in 1923 het meest bekende van de 4 huizen gebouwd: Atelier Ozenfant

In 1946 bij een grootscheepse verbouwing is de toegangsdeur aan de avenue Reille vervallen en zijn bovendien de 2 lichtkoepels op het dak verwijderd voor een appartement met dakterras.

Op Parijs1900 wordt dit huis ook apart besproken >>>

 

Roger Bissiere
Het huis van Roger Bissière ligt er meteen naast (links) op 49 Square de Montsouris en is ontworpen en gebouwd door Auguste en Gustave Perret in 1923.  Perret kwam uit  een familie van bouwers en aannemers. Wat Auguste ontwierp werd ook door de Frêres Perret zelf gebouwd.

Georges Braque & Louis Latapie
De percelen 55 avenue Reille voor Georges Braque (die er in 1927 al weer vertrok voor een woonatelier, ontworpen door Auguste Perret aan (toen) 6 rue du Douanier, welke straat in 1976 de naam Rue Braque kreeg ter ere van de schilder) en 57 avenue Reille voor Louis Latapie zijn ontworpen door Jules Dechelette. Aan het eind van dit rijtje huizen is nog goed te zien dat het een driehoekig stukje grond was ,  ingeklemd tussen Avenue Reillen en Sq Montsouris, en Dechelette heeft van deze vorm gebruik gemaakt om de in trek zijnde “stoomboot” lijn te volgen. Deze stoomboot bouw zien we ook een stukje verderop aan de Avenue René Coty in studio Lemordant (Op Parijs1900 >>>)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

nb: Het woonhuis / atelier dat de schilder Georges Braque vrijwel direct na het huis aan de Avenue Reille (1923)  in 1927 liet bouwen door de architect Auguste Perret is overigens slechts een straat verderop. Het is in het doodlopende straatje wat tegenwoordig Rue Georges Braque heet (Op Parijs1900 >>>) met aan de kop de indrukwekkende Maison Gugenbuhl van de architect André Lurcat  dat op fenomenale wijze het Parc Montsouris op kijkt. (Op Parijs1900 >>)

Aan de Avenue Reille , met op nr 53 (links op de hoek) Maison Ozenfant van Le Corbusier en rechts de twee huizen ontworpen door Dechelette (nr 55 en 57)

…

College Neerlandais

Vlak achter Parc Montsouris aan de Boulevard Jourdan ligt de Cite Universitaire .

Een campus voor studenten uit de gehele wereld met gebouwen ontworpen door architecten uit verschillende landen. De meeste studenten paviljoens zijn gebouwd tussen 1920 en 1940. Le Corbusier ontwierp le Pavillon Suisse en Willem Dudok het college Neerlandais. Dit paviljoen is gebouwd in de stijl van het minimalistisch bouwen waarin Le Corbusier en Mallet Stevens in die tijd ook bouwden en herinnert bovendien ook sterk aan het raadhuis in Hilversum van Dudok .

In 1927 is met de bouw begonnen in opdracht van de Nederlandse Staat en officieel was het gebouw pas echt af in 1939. Geldgebrek gaf enorme vertraging. De laatste 3 jaar was het gebouw al bewoond terwijl het nog niet af was 😉

Studenteneenheid in College Neérlandais op de Cité Universitaire

Sindsdien  is het Nederlandse paviljoen in gebruik als studentenhuisvesting echter het gebouw is intussen ernstig vervallen. Dat verbaast niet na bijna 70 jaar intensieve studentenbewoning. Een groot aantal paviljoens zijn al enige tijd geleden gerestaureerd op de Cité Universitaire, het college Neerlandais echter niet. Sinds december 2006 zijn er gelukkig plannen om ook dit gebouw te herstellen. Zowel de Nederlandse overheid als de Franse overheid hebben geld beschikbaar gesteld voor de renovatie. Deze kwestie speelt al enige jaren.

Hal in het college Neérlandais na de verbouwing 

In

Recentelijk is dan toch de renovatie afgerond. In 2016 werd het College Neerlandais officieel heropend … zie Parijsmagazine >>>