Het buurtje rondom Parc Montsouris is na het 16e arrondissement de tweede hotspot van “Begin 20ste eeuwse architectuur”in Parijs. Met huizen van Lurcat, Le Corbusier , Perret en Elkouken.
Opvallend is de grote hoeveelheid atelierwoningen in deze buurt. Huizen met een doordacht atelier gedeelte voor bijvoorbeeld George Brague, Ozenfant en Seurat.
Waarom deze titel “de bevers van Montsouris”? Rondom de bouw van het atelierhuis van Amédée Ozenfant aan 53 avenue Reille/square de Montsouris gaat dit verhaal: de naam is gegeven aan een groepje van 4 kunstschilders: Amédée Ozenfant, Georges Braque, Roger Bissière en Louis Latapie. Zij hadden aan de avenue Reille (14e arr.) een driehoekig stuk grond gekocht met als doel het bouwen van een aantal woonateliers, geïnspireerd door het kubisme. 
Aan het begin van de 20ste eeuw werd er rond het Parc Montsouris nogal wat gepland. De Cité Universitaire en de water reservoirs Montsouris bepaalden het plan. Maar er waren ook overblijfselen van afgravingen. Waardoor het landschap wat rommelig was. Op verschillende plekken ontstonden gaten zonder bestemming in het groeiende landschap. Ondernemers, Architecten etc sprongen hier op in en kochten voor een lage grondprijs stukjes land om te bouwen. Zo heeft bijvoorbeeld Zielinsky een duidelijke rol gespeeld bij de aankoop van het stuk grond dat nu Rue Georges Braque heet en zo was er een groepje kunstenaars die onder de naam Castors de Montsouris een driehoek grond aankochten ingeklemd tussen de Boulevard Nansouty en Avenue Reille om daar woonhuizen / ateliers te laten bouwen in modernistische stijl. Dus gebouwd met moderne materialen en strak van stijl. Hieronder de 4 castors en hun huizen aan de rand van Parc Montsouris
Ozenfant
De bedoeling was de gebroeders Perret te vragen voor de uitvoering ervan. Dit is iets anders gelopen. Ozenfant vroeg in 1922 zijn vriend Charles-Edouard Jeanneret, beter bekend als Le Corbusier, kunstschilder en architect, zijn woonatelier te ontwerpen; en zo gezegd zo gedaan: op 53 avenue Reille werd in 1923 het meest bekende van de 4 huizen gebouwd: Atelier Ozenfant
In 1946 bij een grootscheepse verbouwing is de toegangsdeur aan de avenue Reille vervallen en zijn bovendien de 2 lichtkoepels op het dak verwijderd voor een appartement met dakterras.
Op Parijs1900 wordt dit huis ook apart besproken >>>
Roger Bissiere
Het huis van Roger Bissière ligt er meteen naast (links) op 49 Square de Montsouris en is ontworpen en gebouwd door Auguste en Gustave Perret in 1923. Perret kwam uit een familie van bouwers en aannemers. Wat Auguste ontwierp werd ook door de Frêres Perret zelf gebouwd. 
Georges Braque & Louis Latapie
De percelen 55 avenue Reille voor Georges Braque (die er in 1927 al weer vertrok voor een woonatelier, ontworpen door Auguste Perret aan (toen) 6 rue du Douanier, welke straat in 1976 de naam Rue Braque kreeg ter ere van de schilder) en 57 avenue Reille voor Louis Latapie zijn ontworpen door Jules Dechelette. Aan het eind van dit rijtje huizen is nog goed te zien dat het een driehoekig stukje grond was , ingeklemd tussen Avenue Reillen en Sq Montsouris, en Dechelette heeft van deze vorm gebruik gemaakt om de in trek zijnde “stoomboot” lijn te volgen. Deze stoomboot bouw zien we ook een stukje verderop aan de Avenue René Coty in studio Lemordant (Op Parijs1900 >>>)
nb: Het woonhuis / atelier dat de schilder Georges Braque vrijwel direct na het huis aan de Avenue Reille (1923) in 1927 liet bouwen door de architect Auguste Perret is overigens slechts een straat verderop. Het is in het doodlopende straatje wat tegenwoordig Rue Georges Braque heet (Op Parijs1900 >>>) met aan de kop de indrukwekkende Maison Gugenbuhl van de architect André Lurcat dat op fenomenale wijze het Parc Montsouris op kijkt. (Op Parijs1900 >>)
Aan de Avenue Reille , met op nr 53 (links op de hoek) Maison Ozenfant van Le Corbusier en rechts de twee huizen ontworpen door Dechelette (nr 55 en 57)
…
De eerste huizen van Villa Seurat met direct rechts op nr 1 het huis van de Amerikaanse schrijver Frank Townshend . Daarachter op 1 bis het huis van beeldhouwer Robert Couturier [architect Jean-Charles Moreux] . Verderop rechts begint het rijtje huizen van André Lurcat met op nr het huis van Goerg en Gromaire met de zo kenmerkende ronding in de voorgevel.
Qua opzet is de straat enigszins vergelijkbaar met de rue Mallet Stevens in het 16e arrondissement echter Villa Seurat is smaller en de huizen veel eenvoudiger. Maar ook hier werd gebouwd voor beeldende kunstenaars die hier konden wonen en werken. Dus vaak op de bovenverdieping een licht atelier met ramen aan de Noordzijde.
In de eerste jaren hebben beeldend kunstenaars zoals Goerg en Lomaire, Townshend, Jean Lurcat en Quillé in het straatje gewoond.
Parijs VillaSeurat nr 1 door André Lurcat gebouwd voor F. Townshend
Het huis voor Townshend aan de kop van het straatje is opvallend groot en heeft het meeste weg van een stadvilla zoals Villa Gugenbuhl aan het Parc Montsouris (Parijs1900 >>> ) Maar voor de rest heeft Lurcat de huizen eenvoudig ingedeeld en heeft hij gebruik gemaakt van moderne en goedkope bouwsystemen. De huizen waren ooit allemaal een beetje gelig en daardoor wat groezelig inmiddels zijn meeste van de huizen en ateliers wit gepleisterd.
Het huis op nr 7 is ontworpen en gebouwd door de architect Auguste Perret voor de beeldhouwer Chana Orloff
Villa Seurat , Atelierwoningen op nr 3 en 5 .Architect : André Lurcat
Parijs, Villa Seurat : Ook voor aan de noordzijde van de straat (de even kant) had André Lurcat verschillende huizen ontworpen. Meer een rij appartementen lijkt het. We zien hier op de foto nr 8.
Architect: André Lurcat
Wanneer 1925 – 1927
Adres: Villa Seurat, 14e arr
Metro: Cité Universitaire
De Villa Seurat is een smalle doodlopende straat in het 14e arrondissement van zo’n 130 meter lang met 4 ateliers en 3 kleine villa’s die zijn ontworpen door Andre Lurcat ( 1925-1927). En daartussen één huis van Auguste Perret op 7 bis.
Villa Seurat is een smal straatje met huizen annex ateliers die geschikt zijn voor beeldend kunstenaars. Dus vaak op de bovenverdieping een licht atelier met ramen aan de noordzijde. De meeste huizen zijn van de architect Lurcat maar er is ook een atelierwoning ontworpen door Auguste Perret. En dat is Atelier Chana Orloff.
Chana Orloff was in het begin van de 20ste eeuw vooraanstaand avant-garde beeldhouwster. Wat aan dit huis opvalt is dat van drie verdiepingen de twee onderste verdiepingen zijn samengevoegd, En dat is de atelierruimte. Dus heeft het huis een hoge onder verdieping met een enorme raampartij. Van binnen zie je goed hoe groot en mooi licht het atelier is geweest. Ook fraai is de overloop halverwege het atelier waar je mooi zicht hebt op de beelden van Orloff. Dat was destijds voor de beeldhouwster een mooie plek om potentiele kopers zicht te geven op haar werk. Atelier Chana Orloff is nu een bijzonder en intiem museum waar 200 van haar werken zijn tentoongesteld en kunnen bezoekers vanaf diezelfde overloop het werk overzien. Van buiten is het huis vrij sober en strak. Van binnen is het huis ook sober maar stijlvol en duidelijk ingedeeld voor de functie die het had.
Qua stijl zijn overigens ook de twee ateliers die Perret liet bouwen in Boulogne enigszins vergelijkbaar. Atelier Dora Gobine [op Parijs1900] >>> In dit filmpje [Vimeo >>] worden deze ateliers onder de loep genomen en vergeleken.
Het atelier / woonhuis van Chana Orlof waar zij tot aan haar dood in 1967 woonde en werkte
Atelier Chana Orloff
Architect: Auguste Perret
Wanneer 1925 – 1927
Adres: Villa Seurat,7 bis. 14e arr
Metro: Cité Universitaire
website : Musee Chana Orloff >>>
Deze mooie villa is een ontwerp van André Lurcat en heeft uitzicht op het Parc Montsouris. Vlakbij Atelier Ozenfant.
Maison Guggenbuhl in oorspronkelijke toestand eind jaren 20
Lurcat heeft het huis ontworpen voor de schilder Walter Guggenbühl die het huis gebruikte niet alleen als atelier maar ook als woonhuis.
Dit huis is wit gepleisterd en te herkennen aan de karakteristieke luifel. Bij de oplevering waren de kleuren overigens anders, okergeel met wit. Lurcat is in zijn bouwen sterk beïnvloed door le Corbusier en Mallet Stevens. Hij is zijn carriere als architect begonnen aan het bureau van Mallet Stevens.
Van Le Corbusier ontleende hij bijvoorbeeldhet gebruik van de dragende pilaren waardoor binnen en buiten muren vrijelijker te plaatsen zijn. en je ziet duidelijk dat Lurcat net als le Corbusier dat gedaan heeft bij Villa Savoye de daken een functie gegeven. Meestal als terras. De luifel die aan de voorkant van het huis uitsteekt is onderdeel van het dakterras.
Opvallend aan deze villa is het duidelijk zichtbare atelier op de tweede verdieping.
In 1997 is het huis gerestaureerd en zijn er verschillende aanpassingen gedaan om het huis meer te laten voldoen aan de eisen van deze tijd en is de indeling ook gewijzigd. Dat zie je ook duidelijk als je de twee foto’s hierboven met elkaar vergelijkt
Maison Guggenbuhl
Adres: Hoek Rue Nantsouty/rue George Braque. 14e arrondissement
Architect : Andre Lurcat
Gebouwd : 1927
Metro: Cité Universitaire
Rue Gauget is een smal doodlopende straatje met een paar atelierwoningen (1929-1931) gelegen vlak achter Cité Seurat in het 14e arrondissement
Op de nrs 3, 5 en 7 van de rue Gauget vinden we fraaie witgepleisterde woonhuizen met een studio/atelier ingebouwd die zijn ontworpen door de architect Marcel Zielinski onder ander voor de Amerikaanse uitgever / schrijver Schempp.
Marcel Zielinski was van Poolse afkomst en deed veel inspiratie en ervaring op als jong architect bij het bureau Le Corbusier. De huizen zijn dan ook gebouwd in de puristische stijl van Le Corbusier: strakke lijnen met witgepleisterd beton.
Niet ver van dit straatje had Zielinki de hand in nog een straatje, namelijk Rue Georges Braque, waar bij een huis voor zichzelf maar ook bouwde Zielinki een huis voor de schilder André Derain.
Architect: Marcel Zielinski
Wanneer 1929
Adres: Rue Gauget, 14e arr
Metro: Cité Universitaire
De Rue Georges Braque is een doodlopend straatje aan de Rue du Nansouty in het 14e arrondissement van Parijs. Net als Villa Seurat, Rue Gauget en Square de Montsouris was dit een een stuk grond dat is aangekocht (begin twintiger jaren) met als doel er woonateliers te bouwen voor beeldend kunstenaars die toen faam en welvaart kenden De architect Marcel Zielinski speelde een centrale rol bij de planning en inrichting van dit straatje
De ingang van Rue Georges Braque met direct op rechts maison Guggenbuhl van Andre Lurcat. verderop de villa’s van Zielinksy en Fischer . Bron Wikipedia >>>
Hoewel Marcel Zielinski, architect in Parijs van Poolse afkomst, vooral bekend is van de door hem ontworpen ateliers in de rue Gauguet, heeft hij nog veel meer woonateliers ontworpen, voornamelijk in het 14e en 15e arrondissement. Dat hij een volgeling was van Le Corbusier is ook bij die andere ateliers goed te zien. In de rue Georges Braque die in 1927 werd aangelegd als rue du Douanier en pas in 1976 hernoemd werd naar de beroemde schilder Braque die er op nr 6 zijn atelier had, gebouwd door de Gebr. Perret.
Zielinski was bij de verkaveling van de straat betrokken als vertegenwoordiger van de eigenaar van de grond, een zekere monsieur Haas.
Hij heeft in de straat dan ook woonateliers ontworpen voor diverse kunstenaars maar ook nog een plekje voor zichzelf (ik weet niet of hij er zelf woonde of het huis verhuurde want hij had een huis annex architectenbureau op 17, square de Montsouris
In de rue Georges Braque zijn de volgende ateliers van zijn hand:
op nr. 1 bis voor Mme Magnard (1928)
op nr 5 voor de schilder André Dérain, hoewel volgens vele publicaties er tegenwoordig (2020) van uitgegaan wordt dat dit pand aan Raymond Fischer is toe te schrijven
op nr. 8 het bakstenen huis voor hemzelf (1932)
en op nr. 14 voor de heer Jallot (1929)
op nr. 9 een pand van Raymond Fischer voor famille Kroyer-Kielberg “hôtel Kielberg”waar de Chinese schilder Oui zijn woonatelier had
Dit artikel uit 2013l moest een beetje aangepast worden omdat bij verdere research blijkt dat er in deze straat ook nog twee huizen van (Paul) Raymond Fischer staan en wel op nr. 5 en nr. 9. De foto’s waren al gemaakt maar hadden nog geen tekst.
In het 14e arrondissement is een straatje genoemd naar de schilder en tevens plek waar de schilder zijn woonhuis en atelier had; Rue Georges Braque.
In het 14e arrondissement vinden we een straatje waar nogal wat beroemdheden hebben gewoond. Het is de Rue Georges Braque. Het straatje werd in 1927 aangelegd als de rue du Douanier en in 1976 hernoemd naar de beroemde schilder Braque die er op nr 6 zijn atelier had. Het atelier van George Braque werd ontworpen door de Franse architect Auguste Perret.
Oorspronkelijk zou Braque komen te wonen aan de Avenue Reille , op een stukje grond dat samen met Amédée Ozenfant, Roger Bissière en Louis Latapie was aangekocht.( Les Castors de Montsouris >>>>> ) Voor het woonhuis/atelier aan de Avenue Reille had Brague de architect Dechelette aangetrokken die het huis in dezelfde modernistische stijl had ontworpen zoals Le Corbusier dat had gedaan voor Ozenfant . Waarom George Braque uiteindelijk afhaakte in het Castors project is (mij) niet geheel duidelijk. De woning aan de Rue du Douanier ontworpen door Perret is veel klassieker en minder modernistisch dan de huizen die werden neergezet aan de Avenue Reille. Als je nu door het straatje loopt is het huis nogal achter het groen verborgen en oogt het niet enorm.
Maar dat is misschien de buitenkant van het huis die de uistraling bepaald . Want Perret maakte ondertussen bij dit huis wel gebuik van nieuwe technieken zoals het gewapend beton.
Op de oude foto hier rechts zie je ook dat het een behoorlijk groot huis was met behoorlijk wat ruimte en bovendien op de bovenverdieping een enorm atelier. En wellicht kunnen we deze overstap naar dit nieuwe huis wel eenvoudig verklaren omdat Braque bekender/beroemder was geworden en eenvoudigweg een groter huis + atelier nodig had
Elders op Parijs1900 worden ook de andere interessante huizen besproken in de Rue George Braque >>>
Waar 6 Rue George Braque (14e arrondissement)
Wanneer 1927
Architect Auguste Perret
Aan de rand van het Parc Montsouris vinden we een mooi appartementengebouw van de Franse architect Michel Roux-Spitz (1888-1957)
Roux Spitz ontwierp dit gebouw in 1930 voor Jean Perzel, meesterlampenier, als ateliers en magazijnen voor zijn lampenzaak. De werknemers bewoonden de bovenste etages en zijn nog steeds in gebruik.
Het pand is een historisch monument en maakt deel uit van de série blanche van de architect en bevat verschillende mooie Art Deco stijl kenmerken. De grote ramen aan de voorzijde laten zien dat de appartementen allemaal Lofts // Studios betreffen. Verder verbluffend is dat alle appartementen uitkijken op Parc Mountsouris. En onderin het gebouw zit nog steeds de winkel van Perzel met high class Art Nouveau verlichting. Perzel >>>> .
Qua bouw wordt dit appartementen gebouw wel vergeleken met de appartementen van Roux Spitz aan de Guynemer en quai d’Orsay. De appartementen hebben allemaal de duplex indeling. Woongedeelte met atelier en keuken bevinden zich in het lage gedeelte, slaapvertrek en badkamer bevinden zich in het hoge gedeelte
Ateliers Montsouris
adres 3 rue de la Cité Universitaire, Paris 14ème
Architect Michel Roux Spitz
gebouwd :1930
In het verlengde van de Avenue Nansouty ligt de Avenue Rene Coty met hoge muren en appartementen gebouwen. Daarachter ligt het enorme water reservoir Montsouris .
Parijs , Montsouris. Lemordant studio Avenue René Coty 52
Op de avenue René Coty (nr 50) vinden we een wit gepleisterd huis met hoge muren. Het is de Lemordant studio gebouwd in 1929. Hotel Lemordant wordt het ook wel genoemd door zijn afmetingen. Het is studio en woonhuis gebouwd voor de schilder /architect Julien Lemordant zelf in samenwerking met decorateur Jean Launay. Lemordant had grote faam als schilder in die tijd en was WO I oorlogsheld.
Als je er vlak langs loopt vanaf de Avenue René Coty valt het huis niet direct op vanwege de hoge blinde muur. Als je wat meer afstand neemt krijg je een betere indruk. Nog beter zicht krijg je door 100 m voor het huis vanaf de Avenue Coty de Rue des Artistes in te slaan. Als de trappen naar Rue l’Aude open zijn kan dat ook.
Het is door de hoogte en de muren een enorm huis met op de bovenverdieping een atelier met glazen dak .
Waarom is het zo’n enorm huis? Tot aan de 20ste eeuw was dit een stukje van de stad waar veel kalksteen werd afgegraven. Ondergronds en bovengronds. Wat overbleef was een [soms] wat rommelig landschap. Het enorme Montsouris reservoir werd aangelegd ivm de watervoorziening voor dit deel van de stad en overgebleven stukjes grond rondom het reservoir en tussen de alreeds aangelegde Boulevards werden goedkoop verkocht. Zodoende ging Lemordant aan de slag aan de Avenue Rene Coty en bouwde tegen een wat hoger gelegen buurtje er direct achter.
Parijs, Montsouris water reservoir . vanaf de Avenue Reille
Lemordant
Adres 52 Avenue René Cory
Gebouwd 1929
Metro : Denfert Rocherau of Alesia
Architect Lemordant