Mallet Stevens

Mallet Stevens (1886-1945) was een Franse architect die zich naast de architectuur ook bezighield met film en decorbouw.

Hij volgde voor zijn huizen deels de puristische bouwstijl van Le Corbusier alleen maakte hij geen gebruik van de bouwtechnieken die Le Corbusier toepast zoals het beton en de draagpijlers. Het puristische karakter hebben de huizen te danken aan de strakke lijnen afgewisseld met ronde vormen en een strak uiterlijk dankzij de witte pleistering.

Appartement Lempicka

In 1929 ontwierp Mallet Stevens voor aan de Rue Mechain in Parijs een appartementengebouw met twee bijzondere Duplex Ateliers.

Het appartementen gebouw aan de Rue Mechain , in het 14e arrondissement van Parijs ontworpen door Robert Mallet-Stevens (1886-1945) bevat 12 appartementen en twee ateliers gebouwd in Duplex stijl.

Eén van die twee bijzondere ateliers was lang de woning/atelier van de Poolse schilderes Tamara Lempicka.  Het appartement is niet alleen een bijzonder onderdeel van het appartementen complex maar ook door de inrichting. Want die is van de hand van Mallet Stevens. De inrichting was minimalistisch zoals ook Le Corbusier en Rietveld graag werkten. En dus zeer modern in die tijd. Het is een prachtige duplex met veel licht, doorlopende ruimtes en glas in lood ramen van Barillet. Dat is de glasbewerker met wie Mallet Stevens wel vaker heeft gewerkt.

Het appartementencomplex is op afspraak te bezoeken, maar het appartement helaas niet. Het is privé bezit . De foto’s zijn uit 2017. Toen stond het te koop voor 2,5 miljoen. De verkoop “folder” >>

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Appartement Lempicka
adres 7, Rue Méchain, Paris 14ème
Architect Robert Mallet Stevens
gebouwd :1930


Extra bronnen op het web:
Op Parijs1900 over het hele appartementencomplex >>
The Good hub over dit gebouw van Mallet Stevens >>

Rue Mallet Stevens

Maison Martell. arch: Robert Mallet Stevens

Op een steenworp afstand van Le Fondation Corbusier ligt een “impasse” aan de Rue Docteur Blanche (16e arr) met 6 huizen van Robert Mallet Stevens, afgesloten aan het einde door de conciergewoning.

Maison Martell is de meest bijzondere woning door het ronde trappenhuis dat boven het huis uitsteekt.

Om de hoek in de rue docteur blanche staat nog een huis van Mallet Stevens. Dit is meer een appartementen gebouw dat, net als het appartementengebouw Sportive van Sauvage aan de rue Vavin (5e arr), naar boven toe trapsgewijs terugloopt.

 

 

 

Een beschermde pui : Robert Mallet Stevens

In de lijsten van de gemeentelijke woningdienst van Parijs waar het gaat om het gemeentelijk erfgoed, Annexe 6 du PLU, staat in het 6e arr. op 28 rue d’Assas,

 

 

 

 

 

 

 

Niet het gebouw zelf als beschermd goed maar de pui, die in 1930 werd aangebracht door de architect Robert Mallet-Stevens voor het tijdschrift La Semaine. De pui is in hout en glas opgetrokken. Wie het glas heeft gedecoreerd is niet beschreven maar het lijkt op het werk van Louis Barrillet, met wie Mallet-Stevens vaker samenwerkte.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

métro  10 of 12 station Sèvres-Balylone

7 rue Méchain, 75014

Op 7 rue Méchain, een straatje in het 14e arr. staat achterin de tuin een bijzonder gebouw naar ontwerp van Robert Mallet-Stevens (1886-1945) in opdracht van Jean Deschamps, de eigenaar van het perceel. Het huis aan de straat was een bestaande woning. Mallet-Stevens heeft als een soort “voorafje” de gevel voorzien van 2 patrijspoorten met glas ontworpen door de meester-glazenier Louis Barillet, een art-deco deur van Jean Prouvé en een vernieuwd trappenhuis met ramen van Barillet tot aan de eerste etage.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We gaan de tuin in waar het nieuwe gebouw staat. Na een eerste bouwaanvraag op 14 januari 1928, die werd afgewezen omdat er een aantal dingen ontbraken in de constructie, werd de tweede wel gehonoreerd en werd in 1929 aan de bouw begonnen. Het gebouw is opgetrokken in gewapend beton en baksteen en bestaat uit 12 appartementen en 2 duplex ateliers bedoeld voor de verhuur. Het is in een L vorm gebouwd; de twee delen zijn ongelijk in hoogte en breedte, links 6 verdiepingen en rechts 9. De spil van het gebouw bevat de entree en het trappenhuis met verticale glas-in-loodramen van alweer Louis Barillet, een glaskunstenaar met wie Mallet-Stevens vaak samenwerkte. De afwerking van het geheel is zeer luxueus: mahoniehouten deuren, tapijten in art deco, geglazuurd tegelwerk, liften waaronder 1 dienstlift.

tuinkant van het gebouw aan de straat

 

 

 

 

 

 

 

 

 

links het atelier van Tamara de Lempicka, Poolse art deco kunstschilderes: selfportrait-in-the-green-bugatti 1925

 

 

 

 

 

 

rechterdeel van de L met atelier (niet bekend van wie)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

entree

 

 

 

 

 

 

verwarmingselement

 

 

 

 

 

 

 

 

wenteltrap

 

Om dit gebouw te verlaten moet je weer door de tuin naar het huis aan de straat of door de kelder waar een onderdoorgang is gebouwd. Toen het gebouw in gebruik werd genomen was er ook personeel van de verschillende huurders, die moesten in ieder geval door de kelder!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verder is het gebouw te zien vanaf de boulevard Arago.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Métrostation Denfert-Rochereau: lijn 4, 6, RER B

Métrostation St Jacques: lijn 6

Ik kon het gebouw bezoeken in het kader van de Journées du Patrimoine. Je moest inschrijven per mail, opgeven welk uur op zondag 16 september en dan maar afwachten dus ik had geluk: kreeg bericht 2 dagen voor vertrek naar Parijs. Groepje van 20 ongeveer, visite commentée + mooi foldertje, alleen de collectieve onderdelen (jammer, geen appartement).

 

Villa Trapenard in Sceaux

We gaan verder op avenue Le Nôtre naar nr. 5. Architect Rob Mallet-Stevens was één van de eersten, in 1931, die een opdracht kreeg voor het ontwerpen van een pand in de nieuwe wijk Parc de Sceaux,

Om de hoek van de Allée d’Honneur, de toegangsweg naar het kasteel van Sceaux en tegenover de Orangerie, te zien vanuit de woonkamer van de opdrachtgever Jacques Trapenard.

Trapenard, doctor in de rechten, kende een ver familielid van de directeur van de Beaux-Arts, die weer de neef van Mallet-Stevens was en hij was een bewonderaar van de Mouvement Moderne, zodoende.

Trapenard woonde hier met zijn vrouw en dochter en een huisbediende.

Hoewel klein, maar verstandig ingedeeld, heeft het huis één verdieping,  met P1090277bovenop een solarium, patrijspoorten (aan de tuinzijde dus geen foto), horizontale raampartijen, verschillende trappen zowel buiten als binnen, allemaal kenmerken van Mallet-Stevens; maar ook pilaren die de salon ondersteunen en tevens plek geven aan automobielen.

Bij het zien van pilaren en trapjes bijv. vanuit de eerste verdieping, kwam bij mij de gedachte op: “wie heeft van wie en wat geleerd of geleend ?” 😉

 


P1090275

 

Caserne des Pompiers Mesnil

Deze brandweerkazerne, ook wel genoemd Caserne Dauphine, staat op 8, rue Mesnil (16e arr.) en is ontworpen door Robert Mallet-Stevens in 1936.

 

Dit is één van weinige opdrachten die hij voor de overheid (in dit geval de Parijse) heeft uitgevoerd. Voor het (haast niet) aanwezige beeldhouwwerk werd hij bijgestaan door de broers Jan en Joël Martel.

 

 

 

 

 

 

Het horizontale deel van het gebouw loopt gelijk aan het dak van het buurhuis. De balkons van de toren zijn afgesneden zodat de hele gevel dag- en zonlicht kreeg.

Métro: station Victor Hugo, lijn 2.