Sceaux 1

Sceaux, leuk stadje zo’n 10 km ten zuiden van Parijs, beroemd om het Domaine de Sceaux, met château (musée de l’Île de France), petit-château, kerkje St. Jean Baptiste en een zeer chique school Lycée Lakanal maar ook een waar openluchtmuseum van de architectuur rond 1900 en de 30er jaren. Sceaux is te bereiken met RER B2 en B4, zone 3. Voor de architectuurwandeling is B4 Parc deSceaux aan te bevelen.

kaartje sceaux 001

Als eerste beroemde architect is daar Hector Guimard, die voor zijn tante het Chalet Blanc op 2 rue du Lycée ontwerpt in 1908. Op dit adres is het toegangshek te zien. Van het huis zelf alleen een dak doordat de struiken en bomen in de tuin je het zicht ontnemen.P1090306

 

 

 

 

 

 

 

 

Om de hoek in de rue Lakanal (het pand ligt in de “vork” die de 2 straten vormen) is er nog wel wat te zien van het huis:

P1070629-001

 

 

 

 

 

 

 

 

 

P1070633-001P1070630-001

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het huis verkeert in een deplorabele toestand, met name het houtwerk en ondanks haar monumentale status wordt er kennelijk niet veel aan gedaan. Zonde! Meer mooie huizen uit de periode bv. verderop in de rue du Lycée.

P1070620

Sceaux 2

Eenmaal aangekomen op station Parc de Sceaux is het vrij eenvoudig om de architectuurwandeling te beginnen (of te hervatten). Klik op het kaartje in Sceaux 1. We gaan naar 53 avenue Le Nôtre. De verkaveling van deze wijk “Parc de Sceaux” werd begonnen in 1927. Architect Pol Abraham was dus zeker niet de eerste die voor deze plek klanten had want het was 1935 toen hij voor de heer Granet (professor aan de Sorbonne) en zijn familie dit huis ontwierp.P1090270

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hoewel Abraham een fervent aanhanger van het gewapend beton was, zijn de gevels van dit huis op verzoek van de opdrachtgevers in baksteen uitgevoerd. De familie had niets op met “die nieuwigheden” en ook al niet met het pittoreske van de moppen zandsteen. Zij wilden een droog, sober maar wel comfortabel huis dus het moest het oude vertrouwde baksteen zijn. P1090271Wat het ontwerp betreft is Abraham wel bij zichzelf gebleven.

Villa Trapenard in Sceaux

We gaan verder op avenue Le Nôtre naar nr. 5. Architect Rob Mallet-Stevens was één van de eersten, in 1931, die een opdracht kreeg voor het ontwerpen van een pand in de nieuwe wijk Parc de Sceaux,

Om de hoek van de Allée d’Honneur, de toegangsweg naar het kasteel van Sceaux en tegenover de Orangerie, te zien vanuit de woonkamer van de opdrachtgever Jacques Trapenard.

Trapenard, doctor in de rechten, kende een ver familielid van de directeur van de Beaux-Arts, die weer de neef van Mallet-Stevens was en hij was een bewonderaar van de Mouvement Moderne, zodoende.

Trapenard woonde hier met zijn vrouw en dochter en een huisbediende.

Hoewel klein, maar verstandig ingedeeld, heeft het huis één verdieping,  met P1090277bovenop een solarium, patrijspoorten (aan de tuinzijde dus geen foto), horizontale raampartijen, verschillende trappen zowel buiten als binnen, allemaal kenmerken van Mallet-Stevens; maar ook pilaren die de salon ondersteunen en tevens plek geven aan automobielen.

Bij het zien van pilaren en trapjes bijv. vanuit de eerste verdieping, kwam bij mij de gedachte op: “wie heeft van wie en wat geleerd of geleend ?” 😉

 


P1090275

 

Sceaux 4

Onze wandeling gaat verder van de av. Le Nôtre rechtdoor naar av. Claude Perrault langs het Lycée Lakanal tot aan avenue du Président Franklin Roosevelt waar net om de hoek links op nr. 13 Villa Snégaroff verschijnt, ontworpen in 1931 door architect Bruno Elkouken voor Dimitri Snégaroff en net als het huis van Trapenard (zie Sceaux 3) één van de eerste in de nieuwe wijk rond het Parc de Sceaux. Snégaroff , van Russische origine en gevlucht naar Parijs voor de tsaristische macht, was uitgever en stichter van Uitgeverij l’Union, gespecialiseerd in kunstboeken en genummerde en gelimiteerde uitgaven en hierdoor ook bevriend met o.a. Picasso, Ernst, Dali, Léger en Cocteau. Vurig sociaal-democraat, kreeg zijn personeel, avant la lettre, betaald verlof en ziektedagen.

 

Voor zijn huis in Sceaux ging hij voor moderne architectuur, kubistisch en kamers met hoge plafonds.

P1090288Er is nog een aardige anekdote, verteld door de huidige bewoner en kleinzoon van Snégaroff, de (in Parijs e.o. beroemde) fysiotherapeut Robert Viel: “Toen meneer Trapenard, die de eigenaar van de villa van Mallet-Stevens was, op een dag langs de cactussen-in-potten tuin van mijn grootvader kwam, bracht hij een plotseling bezoek. Zij werden vrienden door de architectuur en soms kwam Trapenard (violoncel) met mijn moeder (viool) musiceren.”. (bron: Caue92 maisons individuelles)

Sceaux 5

We blijven op dezelfde stoep en lopen verder naar nr. 45 av. du président Franklin Roosevelt waar de villa Alquier staat. Omgeven door talrijke kastanjebomen, die het, van het voorjaar tot de herfst, vrij lastig fotograferen maken.Deze luxueuze villa werd in 1933, ook weer in de nieuwe wijk Parc de Sceaux, ontworpen door Henri Bertrand-Arnoux, die later voor de wereldtentoonstelling 1937 in Parijs het pavillon de la Côte-d’Azur zou ontwerpen; net als de ontwerpen van Mallet-Stevens en Le Corbusier voor deze tentoonstelling zijn de gebouwen na afloop afgebroken.P1090315

Villa Alquier is gebouwd in gewapend beton met stroken baksteen en met platte daken op verschillende niveaus wat het geheel iets luchtigs geeft. De tuin heeft mediterrane allure en een groot terras van 200 m2. Het huis grenst aan een gemeentelijk park “Jardin des Félibres” waardoor je langs de zij- en tuinkant kan lopen en hier en daar je foto door een hek kan maken.

Het appartement is een paar maal het décor voor een film geweest, met name “Par-delà les nuages” van Antonioni en Wim Wenders.

We lopen de avenue verder af en net na het park staat het oude kerkje aan de rand van het Domaine de Sceaux aan de kant van het petit-château,

 

Sceaux 6 (slot)

P1090320

Aan het slot van deze virtuele wandeling in Sceaux is het de beurt aan André Lurçat, van wie minimaal 4 panden in Sceaux bekend zijn. Weliswaar niet uit de jaren 1930 maar later, de wederopbouw na W.O.II. André Lurçat was in de jaren na 1945 hoofdarchitect van de stad Meaux en voor de wederopbouw maakte hij gebruik van de nieuwe mogelijkheden, bv préfabricage, in de bouw. In Sceaux ontwierp hij tussen 1948 en 1952 op 21, 23 en 25 rue Paul Couderc woningen voor Jules Leduc, die zeker op nr. 23 woonde, op 21 stond (en staat) waarschijnlijk de woning met bureau voor zichzelf en dan op 25 de woning voor Albert Michaut, architect. Een vriend van Lurçat vanaf de schoolbanken en vaak zijn medewerker, ook voor deze 4 huizen.

 

 

 

 

 

 

nr. 23

 

nr.21; André Lurçat heeft hier tot aan zijn dood in 1970 gewerkt en gewoond.                      nr 25

Er rijdt een busje over de rue Paul Couderc waarmee je snel in het autovrije centrum bent om de laatste Lurçat te zien aan 2bis boulevard Desgranges, in 1952 ontworpen voor de familie Larrey. Pierre Larrey was de schoonzoon van Jules Leduc. Het huis is gebouwd op een smal perceel nogal sterk aflopend vanaf de straat. Het huis is daarom in de lengte geplaatst.

P1090334Door de bomen en struiken is er van de rest van het huis niets meer te zien. Maar op Archiwebture nog iets gevonden.larrey groter