Place Cherioux 14

Dit prachtige Art Nouveau Immeuble aan de Place Alphonse Cherioux word ontworpen door een architect die veel gebouwd heeft maar dit is een van de weinige Art Nouveau ontwerpen van hem.

Henri Ragache ontwierp het gebouw voor een neef [Ernest Ragache] die geslaagd zakenman was en in deze buurt een Immeuble wilde hebben. De familie Ragache komt uit de Vaugirard buurt. Het gebouw heeft een prettige symmetrie , sluit heel goed aan bij de rest van de bebouwing op het rijtje (Haussmann bouwregels ? ) en de gevel heeft prachtige Art Nouveau details. Vooral de omlijsting van de deur en de ramen kom je regelmatig in  boeken en op Art Nouveau blogs tegen. Het Immeuble staat een een aardig pleintje / lommerrijk parkje uitkomend op de Rue Vaugirard

Henri Ragache [officieel Charles-Hippolyte] heeft veel samengewerkt met een oom die als architect in dienst was van de stad Parijs en zijn twee broers. Verschillende Immeubles zijn tot stand gekomen in die samenwerking en werden getekend als H. Ragache. Onder andere een Immeuble aan de 20, rue de l’Abbé de l’Épée. Dat is een typisch Haussmann stijl appartementen complex. [Meer over dit Immeuble >>>]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Immeuble 
Architect: H Ragache
Wanneer  1902
Adres:     Place Adolphe Cherioux 14
Metro:     Vaugirard

Lucien Adolphe Bechmann

Lucien Adolphe Bechmann (1880 Parijs-1966 Parijs) was een franse architect van Joodse komaf.

In zijn tijd beroemd en geëerd maar min of meer in de vergetelheid geraakt. Bechmann had een uitgebreid oeuvre, waarvan veel is verdwenen. Ik zal proberen in chronologische volgorde een lijstje te maken van dat wat over is:

1902-1904 Crèche van de wijk de La Gare (13e arr.) Deze crèche staat op  6 rue Baptiste Renard. Ik maakte mijn foto omdat ik het hekje zo leuk vond, niets wetende over architect etc. Bij mijn onderzoek voor dit artikel kwam ik de oude foto tegen en herkende het hekje. Métro 14 Olympiades

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1909-1912 Hôpital Rothschild, 76 rue de Picpus/rue Santerre (12e arr.) Een eerste Hôpital Rothschild werd gesticht in de 19e eeuw door baron James de Rothschild met als bestemming de zorg voor personen van het Joodse geloof.Op initiatief van baron Edmond de Rothschild ontwierp Bechmann een nieuw ziekenhuis Rothschild op hetzelfde adres en met dezelde bestemming. Het ziekenhuis is tegenwoordig bestemd voor gehandicapten-, ouderen- en tandheelkundige zorg.Bechmann bouwde kleine zelfstandige units teneinde isolement van de zieken te waarborgen en zo het risico van besmetting zo klein mogelijk te houden. De gebouwen doen denken aan een tuinstad met veel bloemen op de begane grond. Bechmann heeft daartoe een omvangrijke voorstudie gemaakt samen met de hoofdarts van het ziekenhuis, geinspireerd door moderne buitenlandse ziekenhuizen. Tijdens de 1e Wereldoorlog werden gewonden opgenomen zonder onderscheid in geloof.

 

 

 

In 2005 werd in de rue Santerre nieuwbouw ontworpen door de architect Bruno Gaudin ivm uitbreiding van het ziekenhuis. Dit gebouw is in 2010 opgeleverd. Métro 6 Picpus of Bel-air.

 

 

 

 

 

 

1912-1913: Synagogue Chasseloup-Laubat, 14 rue Chasseloup-Laubat (15e) in opdracht van baron Edmond de Rothschild als voorzitter van de Joodse kerkenraad in Parijs, ontwierp Lucien Bechmann deze synagoge met woonhuis in byzantijnse stijl. Terwijl de andere grote synagoges die 30 tot 35 jaar eerder waren gebouwd, hun hoofdgevels direct aan de straat hadden (bijv. de Grote synagoge in de rue de la Victoire (1874), kiest Bechmann voor een ingang via een binnenhof. Het gebouw is opgetrokken in beige baksteen afgezet met witte steen voor de hoeken, de roosvensters en de bogen. Métro 6 Cambronne.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vanaf 1910: de vader van Bechmann was directeur van de maatschappij Nord-Sud (métro’s) en vertrouwde de aankleding van de huidige stations van lijn 12 (lijn A van de Nord-Sud) toe aan zijn zoon, met name de ronde ingangszaal van station Saint-Lazare (8e arr) in samenwerking met de keramisten Gentil en Bourdet.

1913-1920: HBM (habitations à bon marché) Claude Decaen. Dit grote complex goedkope huurwoningen (sociale woningbouw voor de gemeente Parijs staat op 72 rue Claude Decaen/rue Tourneux (12e arr.) Métro 8 Daumesnil of Michel Bizot.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1919-1921 Domaine des quatre Vents, ook wel genaamd “Le Cottage”. Dit grote verblijf staat op een terrein van ongeveer 4 hectares op een plateau gelegen aan 60 bis rue du 19 Janvier in de gemeente Garches. Gebouwd in de anglo-normandische stijl , een stijl die zijn voorkeur had maar die hij nauwelijks gebruikte omdat hij zich meestal richtte op wat de klant wilde. Dit grootse gebouw was eigendom van Pierre Benjamin, baron de Gunzbourg. In het huis is voor de lambrisering, vloeren, kasten etc. gebruik gemaakt van eikenhout in plaats van het goedkopere “amerikaanse tulpenboomhout” omdat voor zo’n chique huis alles “uit de kast” moest worden getrokken. Op 24 oktober 1972 verkreeg de gemeente Garches het eigendom van het complex. Tegenwoordig wordt de 1e etage gebruikt als gemeentelijke muziek-, dans-, en toneelschool waar iedere week meer dan 700 leerlingen, kinderen, tieners en volwassenen, ontvangen worden.In het vrijetijdscentrum worden 140 kinderen ’s woensdags en in de schoolvakanties opgevangen voor verschillende activiteiten in de buitenlucht en in zalen voor leerzame doelen. (Deze informatie is uit 2015). Bus 360 La Défense- Garches, halte Quatre Vents

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1922-1954 La Cité internationale universitaire de Paris (CiuP). Na het einde van de 1e Wereldoorlog werden er plannen gemaakt voor het oprichten van een stichting met als doel het bouwen van studentenverblijven per land en zodoende tot verbroedering en samenwerking te bereiken van vele studenten vanuit de hele wereld. Door verschillende publieke- en privé-weldoeners werd uiteindelijk besloten tot aankoop van grond die was vrijgekomen door de afbraak van de ommuring van 1840 van staatshoofd Thiers, gelegen in het 14e arr. langs de huidige Bd. Jourdan tot aan de Périphérique. Door Emile Deutsch de la Meurthe (een rijke “oliebaron” uit de Elzas en bovendien  familiebanden met de vrouw van Bechmann) werd Bechmann in 1922 gevraagd een ontwerp voor de totale cité te maken op kosten van de Stichting  Emile et Louise Deutsch de la Meurthe. In 1923 ontwierp Bechmann het 1e paviljoen van de cité:: de Fondation Deutsch de la Meurthe voor Franse studenten op 37 Bd. Jourdan. Métro 4, RER B Cité Universitaire, Tram 3A Cité Universitaire.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit complex werd gebouwd op de plek van het oude bastion nr. 82 van de ommuring van Thiers, die 94 bastions telde…

 

 

 

 

 

In 1933 werd het Maison Internationale ontworpen samen met architect Jean-Frédéric Larson met aan 17 Bd Jourdan de ingang- en administatie-gebouwen..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lucien Bechmann is van 1923 tot 1954 raadgevend architect van de Cité internationale universitaire de Paris geweest.

1930: Washington Plaza, Immeuble Shell. Dit is één van de bekendste gebouwen van Bechmann op 38-44 rue Washington (8e arr). In opdracht van de zelfde Emile Deutsch de la Meurthe, die samen met zijn familie in 1922 eigenaar was van Naamloze Vennootschap Pétroles Jupiter,in 1948 opgegaan in de maatschppij Shell France, ontwierp Bechmann de kantoorgebouwen voor Shell in het kantorencomplex Washington Plaza, ook van zijn hand, in rue Washington, rue d’Artois en rue de Berri. Métro 1 George V, 9 St. Philippe du Roule. Bechmann had voor dit ontwep een studiereis naar de VS gemaakt met name om de bouw van wolkenkrabbers te bestuderen voor wat betreft het beheer van een dergelijk groot werk zoals planning, materialen etc. en was daardoor in staat de bouw met een jaar te bekorten, wat de kosten ten goede kwam.

 

 

 

 

 

 

 

 

Lucien Bechmann heeft gedurende de hele periode van zijn werkzame leven vele woongebouwen ontworpen die er nog wel staan, met name in het 16e arr., waarvan ik geen foto’s heb, wel op streetview heb bekeken, maar naar mijn “bescheiden” mening niet persé spectaculair maar wel mooi,: een kleine opsomming

1906-1907 60, 67, 71 rue des Vignes, 16e

1909-1914 1, 4 ,6 Chaussée de la Muette, 16e

Verder staat er op 19 rue de Passy, 16e, nog een garage en in

15e een ziekenhuis Saint Michel uit 1920.

Bronnen:

voornamelijk Wikipédia, archives de l’Architecture du XX siecle, Archiwebture.fr

L’Hôtel Danois

Hotel Danois is het herenhuis, dat de architect Joachim Richard in 1907 ontworpen heeft voor de industrieel Danois. Richard werkte samen met de firma Gentil & Bourdet voor de gevelafwerking.

Het gebouw is nu onderdeel van de Algerijnse ambassade in Parijs: Internationale Algerijnse school; het gebouw is een historisch monument.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

149bis rue st. charles, 15e arr.

 

 

Iets meer over de architect: Joachim Casimir Richard (voor vrienden, bekenden en personeel: “Joa”, geboren 1869 Capdenac, Aveyron-overleden 1960 (91 jaar oud) Parijs.

Na een vooropleiding in zijn geboortestreek, wordt hij in 1889 toegelaten aan de Ecole des Beaux-Arts (Parijs) in het atelier van de architect Victor Laloux.In 1893 bereikt hij de 1e= hoogste klas, krijgt een aantal medailles voor werkopdrachten maar verlaat de school in 1894 zonder diploma (overigens net als Henri Sauvage), om te gaan werken bij het bureau van de architect Henri Audiger.met wie hij zich in 1895 associeert en vervolgens werken zij samen tot 1907 als Audiger overlijdt. Tot 1925 werkt Richard alleen verder. Er zijn meer dan 450 opdrachten bekend in de periode 1895-1960 van dit bureau.

Veel van de gebouwen in de beginjaren staan in het 15e arrondissement en met name in de rue St. Charles in een herkenbare stijl want Audiger had als specialiteit een doorlopend balkon langs de hoogste etage. De onderkant van de balkons zijn fraai bewerkt.

Ook in 1907 ontwerpt Richard op 15 avenue Perrichont, 16e arr. voor zichzelf een gebouw voor de verhuur. Hij gaat zelf met vrouw en 4 kinderen op de bovenste verdieping wonen en richt op de begane grond zijn bureau in. Ook hier weer de samenwerking met Gentil & Bourdet voor de gevelafwerking. Avenue Perrichont lijn 10 station Mirabeau  (uitgang op het mooie place Mirabeau met mooie Guimardingang en fontaine Wallace à Collonnes

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.


Hotel Danois
adres Rue St. Charles, Paris 15ème
Métro lijn 8 station Balard
Architect Joachim Richard
gebouwd :1907

 

Léon Azéma

 Léon Azéma (1888-1978), frans architect, hoort bij de grote groep architecten, die in de 20er-30er jaren van de vorige eeuw van zich doet spreken met moderne opvattingen over bouwen. Azéma studeert aan de Ecole des Beaux Arts in het atelier van Gaston Redon en wint in 1921 de eerste prijs in de Grand Prix de Rome voor architectuur. De beloning is een door de Franse regering betaald driejarig verblijf in de Villa Médicis in Rome. Azéma is vooral bekend door zijn ontwerp voor het Palais de Chaillot (16e arr.) samen met Louis-Hippolyte Boileau en Jacques Carlu in 1937.

Eerder ontwerpt hij in Parijs:

1930: “Le clubhouse” voor het tenniscomplex Jean Dixmier, 19 rue du Gén. Malleterre, 16e arr.

 

 

 

 

 

 

 

aan de andere kant op de quai Saint Exupérie, op een paar stappen van de Bd. Périphérique, is de art décogevel in al zijn schoonheid te aanschouwen. métro 9 Porte de St. Cloud.

 

 

1930: gebouwencomplex 91-93 quai d’Orsay omlopend via Place de la Résistance (met tegenwoordig uitzicht op de nieuwe Russisch-Orthodoxe kathedraal Sainte Trinité) naar 24 rue Cognacq Jay, 7e arr. Métro 9 Alma Marceau of RER C Pont de l’Alma.

1931: Caserne de la Garde républicaine Penthièvre, 1 av. Delcassé/28 rue de Penthièvre, 8e arr., samen met architect André Granet. Métro 9, 13 Miromesnil.

1933-1935: Eglise Saint Antoine de Padoue, 52 bd. Lefebvre/rue Gaston Bossier, 15e, Métro 12 Porte de Versailles of Tram 3a George Brassin.

 

 

Deze kerk is gebouwd op het voormalig bastion 73 in de ommuring van Thiers (v.a.1840 en afgebroken tussen 1919 en 1929); naast de kerk staan nog een kazerne en een stenen pomp die bewaard zijn gebleven.

1937: administratieve gebouwen en een ziekenpost voor het Parc des Expositions, Place de la Porte de Versailles en samen met Louis Hippolyte Boileau de entrée van dit Parc:

voor de entrée staat een originele rode Fontaine Wallace.

 

 

 

 

 

 

 

 

1937: in 1935 wordt besloten het Palais du Trocadéro, in 1878 gebouwd door Gabriël Davioud en Jules Bourdais voor de Wereldtentoonstelling van dat jaar, af te breken: het is te oud, de mensen vinden het niet mooi, de akoestiek is “terrible”. En een nieuw paleis moet er komen op de heuvel van Chaillot voor de WTT 1937, waarvan het thema zal zijn “kunst en techniek in de huidige wereld” en waar de grote mogendheden zich aan elkaar zullen meten. Een wedstrijd wordt uitgeschreven en Léon Azéma, 1e Grote Prijs van Rome 1921, Louis Hippolyte Boileau (1878-1948) en Jacques Carlu (1890-1976), 1e Grote Prijs van Rome 1919 winnen:

palais du Trocadéro

 

 palais de Chaillot

oude foto’s zijn van Congresbibliotheek VS onder nrs. 05218, 05233, Publiek domein.

PLace du Trocadéro, metro 6 en 9, Trocadéro.

“De Stijl” in Parijs

Wij vieren dit jaar het 100-jarig bestaan van De Stijl, (Stedelijk Museum Amsterdam, Gemeente Museum Den Haag, Rietveld-Schröder huis Utrecht, etc.) vandaar.

In het 15e arrondissement aan 51 rue de Vouillé en 32 rue Saint-Amand staat dit gebouw van de architecten Henri Dépussé en zijn zonen Jacques en Pierre, dat gebouwd werd omstreeks 1935. Het gebouw bestaat uit 30 kleine ( 2 vertrekken + keuken), sociale bouw, logementen. Vier woningen per trap per verdieping. De panden worden omschreven in Paris-Banlieu 1919-1939 door de architecten Paul Chemetov, M.J. Dumont en Bernard Marrey, 1989. Met name de driehoekige erkers, de muurbedekking met gebroken tegels in zandsteen aan de rue Saint-Armand en de keukens in de uitbouw aan de rue de Vouillé  worden geroemd; volgens deze publicatie betreft het hier “één van de zeldzame Parijse gebouwen waar de invloed van De Stijl duidelijk aanwezig is”.Het gebouw is opgenomen in een lijst van te beschermen erfgoed als onderdeel van het reglement van het stedebouwkundig beleid van de gemeente Parijs: Plan Local d’Urbanisme kortweg PLU.

51 rue de Vouillé

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

32 rue st Amand

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het gebouw vormt een geheel met ruggelingse woningen en toegankelijk in beide straten. Voor wie het zelf wil gaan zien: Dichtstbijzijnde métro: Plaisance, lijn 13 (14e arr.)

24 Place Etienne Pernet

Op dit adres in het 15e arrondissement staat een extravagant pand in art nouveau van de architect Alfred Wagon, dat hij in 1905 ontwierp en dat ook het enige van zijn hand is in deze stijl.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Als je naar het pand toeloopt via de rue de l’Eglise (de betreffende kerk is de Eglise St. Jean Baptiste de Grenelle) lijkt het van een afstand te dansen (moeilijk te vatten in een foto). De deur is echte art nouveau in steen uitgehouwen. Zo zijn er maar een paar in Parijs. Het smeedwerk, de deurhendel en de hal zijn heel mooi. Wie deze kunstwerken heeft uitgevoerd heb ik niet kunnen achterhalen. Te bereiken met métro lijn 8 station Commerce.

OLYMPUS DIGITAL CAMERA OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Lavirotte in het 15e arr.

Nog een keer Jules Lavirotte en nu met een huisje aan 169 boulevard Lefebvre in het 15e arrondissement, waarvan het moeilijk te geloven valt dat dit ook uit de tekenpen is gekomen van één van de grote art-nouveau architecten van Parijs.

P1000461 huisje lavirotte

In 1905 kreeg Lavirotte de opdracht een huis van 6 etages te ontwerpen voor de heer Carré, die het zou gaan verhuren als appartementen. Voor het zover was bedacht de opdrachtgever zich: hij wilde eigenlijk toch geen “huisbaas” worden. Dus veranderde de opdracht aan Lavirotte tot de bouw van een huis met 2 verdiepingen voor Carré en zijn gezin, dat in 1906 werd opgeleverd. Ten tijde van de aanleg van Tramway 3 liep het huisje groot gevaar te worden afgebroken; gelukkig ging dat niet door, het werd zelfs gerestaureerd, de sgraffito werd schoongemaakt maar ook de houten deur werd vervangen (ik hoop maar dat die nog ergens ligt, misschien komt men op het idee dihuisje lavirotte-001e ook te restaureren.

P1000463

3 Boulevard Victor

ÙDit pand met luxe appartementen en ateliers aan 3 boulevard Victor in het 15e arrondissement is in 1934 ontworpen door de architect Pierre Patout in de passagiersschip- stijl (style paquebot), die toen zeer in de belangstelling stond en door veel architecten van de mouvement moderne werd gebruikt.

Patout woonde en werkte zelf in dit gebouw in het voorste, drie verdiepingen tellende, gedeelte als was hij de kapitein op zijn schip. Het pand is op een heel krap terrein gebouwd: 10 m. lang en slechts 2,5 m. breed.