Mallet Stevens (1886-1945) was een Franse architect die zich naast de architectuur ook bezighield met film en decorbouw.
Hij volgde voor zijn huizen deels de puristische bouwstijl van Le Corbusier alleen maakte hij geen gebruik van de bouwtechnieken die Le Corbusier toepast zoals het beton en de draagpijlers. Het puristische karakter hebben de huizen te danken aan de strakke lijnen afgewisseld met ronde vormen en een strak uiterlijk dankzij de witte pleistering.
Op een steenworp afstand van Le Fondation Corbusier ligt een “impasse” aan de Rue Docteur Blanche (16e arr) met 6 huizen van Robert Mallet Stevens, afgesloten aan het einde door de concierge woning.
Je zou de opzet van deze impasse kunnen vergelijken met Villa Seurat en Rue George Braque. Ook deze straatjes waren projecten waar een voor die tijd moderne architect de gelegenheid kreeg alle huizen van Impasse (vaak ook wel Villa genoemd), De grond aan de buitenranden van begin 20ste eeuws Parijs was in die tijd nog vaak in particuliere handen die de opdracht aan de architect gaf. In het geval van Rue George Braque was dat bijvoorbeeld Zielinsky, de huizen aan de Villa Seurat werden ontworpen door Lurcat en de huizen aan de Rue Mallet Stevens dus door Robert Mallet Stevens.
Maison Martell. arch: Robert Mallet Stevens
De huizen uit de Rue Mallet
Net als veel huizen uit de tijd van het nieuwe bouwen werd ook hier gebouwd volgens een strakke architectuur met moderne materialen zoals beton en staal en afwering middels witgepleisterde buitenmuren.
Maison Martell is de meest bijzondere woning door de trapsgewijze bouw zoals Sauvage ook wel toepaste en door het centrale ronde trappenhuis dat boven het huis uitsteekt.
Rue Mallet Stevens : Hotel Martel
Om de hoek in de rue docteur blanche staat nog een huis van Mallet Stevens. Dit is meer een appartementen gebouw dat, net als het appartementengebouw Sportive van Sauvage aan de rue Vavin (5e arr), naar boven toe trapsgewijs terugloopt.
Mallet-Stevens ontwierp deze ruime stadse villa voor de familie Collinet. En met dit ontwerp laat hij heel duidelijk zien wat zijn architectonische stijl is.
Op basis van de enorme villa in Hyeres uit 1923 leek de weg voor Mallet Stevens te liggen in dit soort architectuur. Maar met deze (relatief bescheiden) woning Boulogne voor Madame Collinet legde hij de architectonische blauwdruk voor een aantal kleinere villa’s. Maison Collinet is van 1926 en zijn huizen uit de Rue Mallet-Stevens in het 16e arrondissement volgden niet lang daarna.
Opvallend bij dit huis is dat net als bij de Villa Barrilet tegen de horizontale lijnen van de drie verdiepingen een trappenhuis staat met ramen die net iets boven de 3 verdiepingen uitsteekt. Ook bij Maison Martel in de Rue Mallet Stevens doet hij iets vergelijkbaars. Alhoewel daar het trappenhuis rond steekt ook deze wat uit boven de hoogste verdieping Het accentueert de hoogte en praktisch geeft het de bewoners direct toegang tot het dakterras,
Maison Collinet van Mallet Stevens op links met direct ernaast zijn twee mooie huizen te zien van Fischer (Villa Dubin) en Le Corbusier (Maison Cook)
Maison Collinet
Architect Mallet-Stevens
gebouwd 1926
adres 8, rue Denfert-Rochereau
metro Porte de St Cloud
In 1932 liet de schilder Barillet een gloednieuw woonhuis/atelier ontwerpen door Mallet Stevens aan de Square de Vergennes in het 15e arrondissement.
De ingang van de Square de Vergennes ligt aan de Rue de Vaugirard ter hoogte van nr 279 en je moet even de poort onder door het nieuwe “flatgebouw” en dan sta je voor dit enorme huis. Een grote stadvilla is het. Als je aan komt lopen zie je al direct aan de enorme raampartij dat de Villa ook dienst deed als atelier voor de beeldend kunstenaar. Louis Barillet was overigens vooral gespecialiseerd in glasschilderingen
Vooral binnen is het bijzonder. Daar zijn glas in lood ontwerpen van de kunstenaar zelf gebruikt!
Je kunt het huis bezoeken. Het was een paar jaar het museum voor de Ecole de Paris maar nu wordt het af entoe nog gebruik voor tijdelijke evenementen of exposities en vaak ook geopend op de monumentendagen in september
Atelier Barillet
Adres 15 square Vergennes
Gebouwd 1932
Architect Robert Mallet Stevens
In de lijsten van de gemeentelijke woningdienst van Parijs waar het gaat om het gemeentelijk erfgoed, Annexe 6 du PLU, staat in het 6e arr. op 28 rue d’Assas,
Niet het gebouw zelf als beschermd goed maar de pui, die in 1930 werd aangebracht door de architect Robert Mallet-Stevens voor het tijdschrift La Semaine. De pui is in hout en glas opgetrokken. Wie het glas heeft gedecoreerd is niet beschreven maar het lijkt op het werk van Louis Barrillet, met wie Mallet-Stevens vaker samenwerkte.
métro 10 of 12 station Sèvres-Balylone
Op 7 rue Méchain, een straatje in het 14e arr. staat achterin de tuin een bijzonder gebouw naar ontwerp van Robert Mallet-Stevens (1886-1945) in opdracht van Jean Deschamps, de eigenaar van het perceel. Het huis aan de straat was een bestaande woning. Mallet-Stevens heeft als een soort “voorafje” de gevel voorzien van 2 patrijspoorten met glas ontworpen door de meester-glazenier Louis Barillet, een art-deco deur van Jean Prouvé en een vernieuwd trappenhuis met ramen van Barillet tot aan de eerste etage.
We gaan de tuin in waar het nieuwe gebouw staat. Na een eerste bouwaanvraag op 14 januari 1928, die werd afgewezen omdat er een aantal dingen ontbraken in de constructie, werd de tweede wel gehonoreerd en werd in 1929 aan de bouw begonnen. Het gebouw is opgetrokken in gewapend beton en baksteen en bestaat uit 12 appartementen en 2 duplex ateliers bedoeld voor de verhuur. Het is in een L vorm gebouwd; de twee delen zijn ongelijk in hoogte en breedte, links 6 verdiepingen en rechts 9. De spil van het gebouw bevat de entree en het trappenhuis met verticale glas-in-loodramen van alweer Louis Barillet, een glaskunstenaar met wie Mallet-Stevens vaak samenwerkte. De afwerking van het geheel is zeer luxueus: mahoniehouten deuren, tapijten in art deco, geglazuurd tegelwerk, liften waaronder 1 dienstlift.
tuinkant van het gebouw aan de straat
links het atelier van Tamara de Lempicka, Poolse art deco kunstschilderes: selfportrait-in-the-green-bugatti 1925
rechterdeel van de L met atelier (niet bekend van wie)
entree
verwarmingselement
wenteltrap
Om dit gebouw te verlaten moet je weer door de tuin naar het huis aan de straat of door de kelder waar een onderdoorgang is gebouwd. Toen het gebouw in gebruik werd genomen was er ook personeel van de verschillende huurders, die moesten in ieder geval door de kelder!
Verder is het gebouw te zien vanaf de boulevard Arago.
Métrostation Denfert-Rochereau: lijn 4, 6, RER B
Métrostation St Jacques: lijn 6
Ik kon het gebouw bezoeken in het kader van de Journées du Patrimoine. Je moest inschrijven per mail, opgeven welk uur op zondag 16 september en dan maar afwachten dus ik had geluk: kreeg bericht 2 dagen voor vertrek naar Parijs. Groepje van 20 ongeveer, visite commentée + mooi foldertje, alleen de collectieve onderdelen (jammer, geen appartement).
We gaan verder op avenue Le Nôtre naar nr. 5. Architect Rob Mallet-Stevens was één van de eersten, in 1931, 
die een opdracht kreeg voor het ontwerpen van een pand in de nieuwe wijk Parc de Sceaux,
Om de hoek van de Allée d’Honneur, de toegangsweg naar het kasteel van Sceaux en tegenover de Orangerie, te zien vanuit de woonkamer van de opdrachtgever Jacques Trapenard.
Trapenard, doctor in de rechten, kende een ver familielid van de directeur van de Beaux-Arts, die weer de neef van Mallet-Stevens was en hij was een bewonderaar van de Mouvement Moderne, zodoende.
Trapenard woonde hier met zijn vrouw en dochter en een huisbediende.
Hoewel klein, maar verstandig ingedeeld, heeft het huis één verdieping, met 
bovenop een solarium, patrijspoorten (aan de tuinzijde dus geen foto), horizontale raampartijen, verschillende trappen zowel buiten als binnen, allemaal kenmerken van Mallet-Stevens; maar ook pilaren die de salon ondersteunen en tevens plek geven aan automobielen.
Bij het zien van pilaren en trapjes bijv. vanuit de eerste verdieping, kwam bij mij de gedachte op: “wie heeft van wie en wat geleerd of geleend ?” 😉
Deze brandweerkazerne, ook wel genoemd Caserne Dauphine, staat op 8, rue Mesnil (16e arr.) en is ontworpen door Robert Mallet-Stevens in 1936.
Dit is één van weinige opdrachten die hij voor de overheid (in dit geval de Parijse) heeft uitgevoerd. Voor het (haast niet) aanwezige beeldhouwwerk werd hij bijgestaan door de broers Jan en Joël Martel.
Het horizontale deel van het gebouw loopt gelijk aan het dak van het buurhuis. De balkons van de toren zijn afgesneden zodat de hele gevel dag- en zonlicht kreeg.
Métro: station Victor Hugo, lijn 2.
